Wystawa
Mur berliński, symbol podziału Europy, powstaje w sierpniu 1961 r. z inicjatywy NRD, aby powstrzymać masowe ucieczki mieszkańców Berlina Wschodniego na Zachód. „Mur wstydu”, jak nazywa się go na Zachodzie, ma hermetycznie oddzielić od siebie zachodnią i wschodnią część miasta. Mur ma charakter obiektu wojskowego – jest wyposażony w wieże obserwacyjne, reflektory i wykończony drutem kolczastym. Stanowi namacalny dowód braku umiejętności uregulowania kwestii Berlina i pokojowego zakończenia drugiej wojny światowej przez Zachód i Związek Radziecki. Na reakcję Europejskiego Zgromadzenia Parlamentarnego nie trzeba długo czekać.
10 i 11 października 1961 r. w Berlinie Zachodnim zbiera się komisja spraw politycznych tego zgromadzenia. Choć nie dysponuje ona środkami pozwalającymi jej bezpośrednio zapobiec budowie muru, posłowie dają wyraz solidarności Wspólnoty Europejskiej z ludnością Berlina. Przewodniczący zgromadzenia europejskiego Hans Furler wygłasza oświadczenie w sprawie sytuacji Berlina, miasta które zostaje uznane za symbol wolnej Europy. Tydzień później kwestia Berlina jest tematem obrad na posiedzeniu plenarnym Europejskiego Zgromadzenia Parlamentarnego. Wszyscy uczestnicy debaty jednogłośnie zgłaszają protest przeciw powstaniu muru i potępiają ograniczanie wolności przez władze NRD.
W debatach bierze udział Walter Hallstein, ówczesny przewodniczący Komisji Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej, który, podobnie jak członkowie Europejskiego Zgromadzenia Parlamentarnego, potępia wydarzenia, jakie miały miejsce w Berlinie Wschodnim.
