Wystawa
Wprowadzenie
Organiczne kształty na fasadach budynków odpowiadały równie zniewalającym wnętrzom. Na mniejszej przestrzeni mecenasi nowej sztuki mogli pozwolić sobie na więcej. Projektanci mieli swobodę twórczą w dopracowaniu najdrobniejszych szczegółów wyposażenia, nawet takich jak klamki i elementy zastawy stołowej. W Belgii, Niemczech i Francji kładziono nacisk na wygięte esowato linie, różnie podchodząc do funkcjonalności i umiaru w dekoracji. Drewno było wykrzywiane w nietypowe kształty, inspirowane światem owadów, bywało również gładkie i funkcjonalne. W Glasgow i Wiedniu skłaniano się do geometrycznych form. W pozostałych częściach Europy powszechne były rodzime i lokalne wpływy stylu Nordic Viking oraz stylu smoczego (dragestil). Podczas Wystawy Światowej w Paryżu w 1900 r. zostały zaprezentowane interesujące projekty architekta wnętrz Henrika Bulla oraz krzesła autorstwa Jana Kastnera pochodzącego z Pragi.
Wyobraźnia i funkcjonalność
Henry van de Velde (1863-1957), belgijski architekt i projektant, początkowo malarz, został zaproszony do brukselskiej grupy Les XX. Począwszy od 1890 r., w projektowanych przez niego meblach i przedmiotach w stylu Jugendstil widoczna była inspiracja ruchem Arts & Crafts. Projektował on wnętrza dla najważniejszych paryskich sklepów, takich jak La Maison de L’Art Nouveau (Bing) i La Maison Moderne (Julius Meier-Graefe). Znaczną część okresu twórczego van de Velde spędził w Niemczech. W 1905 r. założył szkołę rzemiosła artystycznego w Weimarze, przekształconą następnie w uczelnię artystyczną Bauhaus. W 1907 r. uczestniczył w tworzeniu Niemieckiego Związku Twórczego - Deutsche Werkbund.
Tendencje geometryzujące
Za sprawą architekta, dekoratora i akwarelisty Charlesa Rennie Mackintosha (1868-1928) rozwijał się formalny, kanciasty styl wykorzystujący symbole celtyckie. Mackintosh wraz z siostrami MacDonald i Herbertem McNair, stworzył szkołę Glasgow, której mecenasem była szkocka bizneswoman Catherine Cranston, współpracująca z Mackintoshem przy wielu projektach przez ponad 20 lat. Jako jedna z pierwszych prowadziła ona w Glasgow herbaciarnie, stanowiące alternatywną formę wypoczynku w przemysłowym mieście, znanym dotychczas z męskiego stylu kultury picia. Prace Mackintosha, eksponowane na Wystawie Wiedeńskiej Secesji, zostały bardzo dobrze przyjęte. Jeden z założycieli ruchu Josef Hoffman (1870-1956), z powodu upodobania do formy kwadratu i sześcianu, zwany był Quadratl-Hoffmannem.
Interpretacje europejskie
Architekt Carlo Bugatti (1856-1940) jest znany przede wszystkim jako twórca mebli, szczególnie tych eksponowanych w Turynie w maju 1902 r. Przedstawicielem stylu zwanego smoczym lub wikińskim był Lars Kinsarvik (1846-1925). W czasach szwedzkich rządów w Norwegii jego prace, często zamawiane przez kawiarnie i hotele, stały się sposobem uczczenia norweskiej historii i tradycji. Królowa rumuńska Maria, wnuczka królowej Wiktorii i powiernica Loie Fuller, dekorując wnętrza swego secesyjnego zamku w Rumunii łączyła własny styl z elementami bizantyjskimi i celtyckimi, korzystając z mebli projektu Bernharda Ludwiga.
